Purple Heart💜

आज सकाळीच सकाळी आईच्या बागेत घुटमळताना 'परपल हार्ट' नामक या रोपाने माझे मन अचानक आकर्षून घेतले अगदी चुंबकाने लोखंडाला खेचून घ्यावे तसेच.... याला कारण म्हणजे या रोपावर उमललेले हे जांभळसर रंगाचे छोटेसे नाजुकसे मनमोहक फूल!! खरं तर, आजपर्यंत या रोपाला मी केवळ 'Tradescantia Pallida' या शास्त्रीय नावानेच ओळखत होते. पण आज ते सुंदर फूल उमललेले पाहून आई पटकन म्हणाली, "तुला माहितीये का? या वनस्पतीला ' Purple Heart' या नावानेही ओळखतात". तेव्हा माझे डोळे अचानक चमकले. मनात आले, ' किती सुंदर नाव आहे ना? अगदी या नाजूक फुलासारखं च!! ' अन् मला या वनस्पतीबद्दल एकदम ओढ वाटू लागली. तसं पाहिलं तर गेल्या कित्येक महिन्यांपासून आमच्या आईच्या बागेत हे रोपं आहे व अगदी छान प्रकारे वाढ होऊन त्याने आपला आवाकाही वाढवलाय पण आतापर्यंत बागेतील इतर सुंदर सुंदर फुलझाडांच्या गर्दीत या शोभेच्या रोपट्याकडे कधी फारसे लक्ष गेलेच नाही. नाही म्हटल तर अगदी सुरुवातीला जेव्हा हे रोप आईने पहिल्यांदा घरी आणले होते तेव्हा याबद्दल कुतूहल वाटले होते कारण याच्या पानांचा रंग हा नेहमीप्रमाणे हिरवा नसून जांभळा असतो. पण या रोपाची विशेष काळजी घ्यावी लागत नाही. ते स्वतःच स्वतःची काळजी घेत जमिनीवर भराभर पसरते. त्याचे विशेष लाडही पुरवावे लागत नाहीत. तरीही सदैव टवटवीत अन् आकर्षक रंग, त्यामुळे त्याकडे पाहिल्यावर नेहमीच प्रसन्न वाटते. पण त्याची नित्य नियमाने मशागत करावी लागत नसल्याने किंचितसे दुर्लक्षितच.... परंतु आज अचानक त्यावर फुललेल्या या नाजूकश्या आकर्षक फुलामुळे मात्र माझे मन अचानक त्या रोपात गुंतले अन् मनाला निखळ आनंदाची अनुभूती मिळाली ...

असेच बऱ्याचदा आयुष्यात आपले जवळच्या आजूबाजूच्या व्यक्तींबद्दल, नात्यांबद्दल किंवा वस्तू / गोष्टींबद्दल होत असते. त्या असतात आपल्याजवळ, सतत आपल्या सोबत किंवा अवतीभवती पण त्यांचे असणे आपण इतके गृहीत धरू लागतो की आपल्याला त्यांच्या अस्तित्वाची जाणीवच राहत नाही. आणि त्या व्यक्ती / नात्यांची सुद्धा आपल्याकडून फार काही अपेक्षा नसतेच मुळी त्यामुळेच ती आपल्याकडून अधिकाधिक दुर्लक्षित होत जातात. पण ती असतात... आणि आपण मात्र याची जाणीवच विसरून जाऊ लागतो हळूहळू....

पण एक दिवस अचानक एखादी छोटीशी अशी काहीशी घटना घडून जाते अन् तीच व्यक्ती वा तेच गृहीत धरलेलं नातं किंवा गोष्ट/ वस्तू आपल्याला नव्याने भेटते किंवा सापडते अन् आपल्याला तिच्याबद्दल माहीत नसलेल्या तिच्यातील एखाद्या नव्या पैलूची नव्याने अनुभूती होते अन् मग त्याच जुन्या व्यक्ती/ नाते/ वस्तुबद्दल आपल्याला अचानक तीव्र ओढ वाटू लागते... पूर्वी सर्वसामान्य अन् अगदीच छोटी वाटणारी तिचं गोष्ट आता मात्र जगावेगळी व विलक्षण वाटू लागते अन् तीच छोटीशी गोष्ट आपल्याला परमानंद देऊन जाते. आपण नेहमी मोठमोठ्या गोष्टींमध्ये आनंद शोधू पाहत असतो पण आपल्या आजूबाजूला सदैव, कायम असणाऱ्या या व्यक्ती, नाती वा लहान सहान गोष्टींमध्ये दडलेला चिरंतन आनंद मात्र आपण उपभोगायचेच विसरून जातो. नाही का?

आज या ' परपल हार्ट ' फुलाच्या निमित्ताने 'माझ्या हार्ट'ला मात्र अश्या सभोवतालच्या नेहमीच्याच, आपल्याच माणसांमध्ये, नात्यांमध्ये व छोट्या लहानसहान गोष्टींमध्ये आनंद शोधण्याची नवी दृष्टी मिळाली. 

Thanks To #आईचीबाग😇

तळटीप : खरं तर, हे लिखाण✍️ मी खूप आधी लिहिलेलं आहे, जवळपास दोन वर्षांपूर्वी, जेव्हा माझी व निखिलची नुकतीच ओळख झाली होती तेव्हा... आणि आता सर्वांना सांगायला काही हरकत नाही 😉पण मी लिहिलेला हा लेख वाचून निखिलला माझ्या बद्दल विशेष ओढ वाटू लागली ❤️अस त्याने मला आमचं लग्न ठरल्यानंतर सांगितलं. आणि म्हणूनच माझ्या या लेखणीची प्रेमप्रतिकात्मक आठवण त्याने त्याच्या साखरपुड्याच्या अंगठीमध्ये कायम कोरून घेतली आहे परपल हार्ट फुलांच्या आकार स्वरूपात... आणि म्हणूनच ही खास लेखणी आज निखिलच्या जन्मदिनाचे औचित्य साधून मी ब्लॉग स्वरूपात सर्वांसोबत शेअर करते आहे 😊

- Ar. अनुजा पांचाळ नारकर